Mick’s omdedagboek #17

Hoe is het voor een verslaafde in herstel om te leven en te functioneren met de Corona-crisis? Voor Castle Craig houdt ervaringsdeskundige en journalist Mick Boskamp de komende tijd een speciaal Omdedagboek bij. Dit is deel 17. Over ADHD en boodschappen doen.

Het is bijna weekend. Ik kijk er naar uit. Tegenwoordig is het weekend niet anders dan doordeweeks, maar het zit er gewoon ingebakken dat de zaterdag en zondag iets speciaals zijn. Ik ben nog steeds bij mijn lief in Dordrecht. En ik was ook niet van plan om ergens anders naartoe te gaan.

Vanmiddag heb ik boodschappen voor het weekend gedaan. Boodschappen doen, vind ik geen feest. Normaal gesproken niet, maar in tijden van Corona al helemaal niet. Ik heb de ziekte verslaving en ik heb ADHD. Die twee kunnen het goed vinden samen. Want mensen die verslaafd zijn, hebben symptomen van ADHD vaak jarenlang onderdrukt met alcohol en/of drugs.

Voordat ik stopte met gebruiken, stopte ik ook met Concerto, een middel om ADHD beheersbaar te maken. In Castle Craig Schotland beschouwde men dat aan amfetamine gelieerde medicijn als een verslavend middel, zeker voor iemand die verslaafd is. En dat klopte ook. Want voordat ik Concerto nam, nam ik Ritalin en daar gebruikte ik beduidend meer van dan op het recept stond aangegeven. Hoe ik de dokter en apotheker heb weten te misleiden met mijn gebruik kan ik me niet meer herinneren. Maar als verslaafde kom je altijd aan je fix, hoe dan ook.

Maar om een lang verhaal kort te maken (als ADHD’er maak ik van een kort verhaal liever een lang verhaal) ging ik vandaag boodschappen doen. Mijn lief vroeg in welke zak van mijn jack ik het boodschappenlijstje, in welke zak ik mijn bankpasje en in welke zak ik de huissleutels had gedaan. Neem maar van me aan dat dit een belangrijke oefening is voordat ik op de fiets stap. .

Bij de Albert Heijn aangekomen, stond er een lange rij voor de deur, uiteraard met het in acht nemen van de anderhalve meter tussen de wachtenden. De eerste diepe zucht ontsnapte me. Er zat niets anders op dan in de rij te gaan staan. Na een kwartier wachten dat een eeuwigheid leek, mocht ik de AH betreden en kreeg ik van een medewerker een net schoongemaakt karretje aangereikt. Ik weet niet of het kwam omdat het karretje ook wieltjes had net als de fiets van mijn lief, maar op dat moment realiseerde ik me dat ik de fietssleutels in het slot had gelaten.

Nog een kwartier verder kon ik dan eindelijk door het poortje van dit AH-filiaal. Meteen merkte ik dat mijn mondkapje indruk maakte. Mensen hielden zich perfect aan de anderhalve meter als ze me zagen. Sommigen maakten zelfs een extra ommetje. Maar dat kan ook aan mijn grote ogen hebben gelegen in combinatie met het mondkapje. Want nadat ik de fiets op slot had gedaan even hiervoor was ik opeens de fietssleutels kwijt. Die bleken gewoon in mijn zak met de huissleutels te zitten, maar het voelde niet als zodanig. Kwam omdat ik was vergeten dat ik eindelijk na een jaar of twee de dubbele sleutels van mijn sleutelbos af had gehaald.

Ik was nog geen vijf minuten binnen of ik merkte tot mijn grote schrik dat het vandaag ‘alles staat anders dag’ was. Ik zag geen koffie staat waar koffie hoorde staan, maar zuivelproducten. Eens in de zoveel tijd staat alles opeens anders bij de grootgrutter. AH doet dat onaangekondigd, want anders zouden mensen zoals ik maar wegblijven en dat zou in de omzet schelen. Ik begin sneller te ademen, waardoor ik met het mondkapje op moet lijken uit Jason uit de horrorfilm Friday the 13th. Mensen deinzen nu helemaal naar achteren als ze me zien.

Als ik een uur later thuis kom en mijn lief pakt de boodschappen uit, complimenteert ze me met het feit dat het goed gegaan is. En dat terwijl ik de lege flessen vergeten ben in te wisselen, dat ik een komkommer heb gehaald inplaats van een courgette (moeten ze maar niet zoveel op elkaar lijken) en dat ik een pak melk heb gekocht waarvan de vervaldatum twee dagen geleden was (moeten ze die maar niet in de schappen zetten). Kun je nagaan waar ik (niet) mee thuiskom als ik een slechte dag heb.