Toen en nu: Gerard

‘Zo lang ik me kon herinneren, was ik boos. Vooral boos op mijn moeder. Toen ik tien was, gingen mijn ouders scheiden. Ik bleef bij mijn moeder, die van de ene relatie in de andere stapte. Ze was verliefd op het verliefd zijn en als ze weer een nieuwe vlam had, wat doorlopend het geval was, dan zag ze mij niet meer staan. Alle aandacht ging naar de vele mannen in haar leven. Ik moest het maar uitzoeken tot zelfs het maken van mijn eigen eten en boodschappen doen aan toe. Het geld lag dan op tafel. Toen ik 16 was, vond ik een baantje in de keuken van een restaurant, waar flink gebruikt werd en van het een kwam het ander, met als gevolg een verslaving die bijna 2 decennia duurde. Op Oudejaarsavond 2011 snoof ik zoveel dat ik er bijna in bleef. Het werd de hoogste tijd dat ik er wat aan ging doen en in de lente van 2012 zat ik bij Castle Craig in Schotland. Tijdens de groepsgesprekken kwam men er al snel achter dat ik vol wrok zat. Ik vond het knap dat dit werd ontdekt bij me, want ik sprak er nauwelijks over. In het Big Book dat ik in het kasteel had gekregen, las ik dat wrok de grootste trigger was om te gaan gebruiken. Ik moest van dat gevoel af. Op een dag kregen we een lezing van een therapeut waarin ook vergeven voorbij kwam. Vergeven deed je voor jezelf, niet voor degene die je vergaf. Want op die manier kwam je van dat rotgevoel af waar je mee rondliep.

Ik heb dat onthouden. En een week nadat ik terug was uit Castle Craig ben ik naar het verzorgingstehuis gegaan waar mijn demente moeder verbleef. Ik heb haar toen in mijn armen genomen en ik heb haar vergeven dat ze er in mijn jeugd niet voor me was. Misschien begreep ze niet wat ik zei, maar ze moest wel huilen. En ik huilde met haar mee. Vandaag ben ik acht jaar en twee maanden clean & sober.