In de serie “Hoe gaat het nu” praten we met oud-patiënten over de periode dat zij in behandeling gingen bij Castle Craig. Zij vertellen over hun ervaringen en over hoe het nu gaat. De namen zijn gefingeerd, maar hun verhalen zijn echt.
Sanne (54) 2013
‘Ik had het al te lang uitgesteld. Het begon toen ik eind 20 was. Ik was niet van de drugs, ik was
zelfs niet van mixes of vodka en whiskey. Ik dronk wijn als ik uitging. Maar daar dronk ik net
zoveel van als een serieuze bierdrinker zijn pilsjes dronk. Ik hield me voor dat ik een gezellige
drinker was, maar ik natuurlijk verslaafd. En toen ik op mijn 52e zonder werk kwam te zitten, wat
ik puur voor het plezier deed, want mijn man verdiende als directeur heel veel geld, begon het pas
echt uit de hand te lopen. Via via kreeg ik te horen dat Castle Craig de beste verslavingskliniek was.
Daar moest ik kan maar naar toe.’
Sanne (60) 2020
‘Ik heb heel veel geleerd daar, ook over mezelf. Maar één van de belangrijkste lessen was dat
geheimen je ziek hielden. In de eerste week dat ik weer thuis was, heb ik een heel lang gesprek met
mijn man gehad, waarin ik spijt betuigde voor alles wat ik hem heb aangedaan tijdens mijn actieve
verslaving. De leugens, de slippertjes met andere mannen, ik heb alles op tafel gegooid. Met
vochtige ogen zei hij toen tegen me dat hij alles al wist, maar dat hij het zo fijn vond om het nu van
mij te horen. We hebben elkaar toen heel lang vastgehouden en gehuild samen. Anno nu ben ik 60,
7 jaar clean & sober en heb ik een geweldige relatie met mijn man. En dat gevoel is helemaal
wederzijds.’
