In de serie “Hoe gaat het nu” praten we met oud-patiënten over de periode dat zij in behandeling gingen bij Castle Craig. Zij vertellen over hun ervaringen en over hoe het nu gaat. De namen zijn gefingeerd, maar hun verhalen zijn echt.

Jerry 57 (2013)

‘Ik zal Kerstmis 2013 nooit vergeten. En zeker ook de plek niet waar ik dat heb gevierd. In Castle Craig in Schotland. Ik had het daar niet gemakkelijk, zeg ik eerlijk. Ik miste mijn jonge dochter, ik miste mijn familie, maar ik miste vooral mezelf. Wie was ik? Was ik de man die ik al die jaren daarvoor had gekoesterd? Een man met een groot ego, een man die eigenlijk niet bestond? Ik weet nog wel dat ik die eerste Kerstavond, die gevierd werd in de grote vertrekken beneden in het kasteel, een goed gesprek had met mijn therapeut. ‘Wat ik jou wens voor het nieuwe jaar,’ zei hij, ‘is dat je iets positiefs vindt. Want als je dat vindt, dan drijven de rest van de wolken vanzelf weg. Ik heb gehoord dat je tijdens de groepsgesprekken altijd aan anderen denkt. Je hebt een groot empatisch vermogen. Dat is mooi. Daar moet je iets mee doen. Daar ga je een goed gevoel door krijgen.’

Jerry 64 (2020)

‘Volgend jaar ben ik acht jaar clean & sober. Ik had nooit gedacht dat het me zou lukken. En twee jaar jaar geleden ben ik de vrouw van mijn dromen tegengekomen. Had waarschijnlijk alles met de wet van de aantrekkingskracht te maken. Ik voelde me weer zelfverzekerd en dan overkomt je dat. En wat me heel veel voldoening geeft, is dat ik verslaafden in herstel mag helpen. Met mijn ervaring en kennis als ervaringsdeskundige. Het is niet mijn beroep, maar ik krijg wel terug van ze dat ik veel voor ze beteken. Mijn therapeut in het kasteel had gelijk die eerste Kerstavond van 2013. Er is geen gevoel zo goed als het helpen van anderen. Zo heb ik mijn echte ik terug gevonden.’