30 jaar lang isoleerde ik mijzelf. Het begon zoals het bij velen begint. Je begint zo nu en dan met een alcoholisch drankje, onbewust wordt dit meer. Dan komen de gebeurtenissen waar je achteraf geen weet meer van hebt, de black- outs.
30 jaar lang isoleerde ik mijzelf. Het begon zoals het bij velen begint. Je begint zo nu en dan met een alcoholisch drankje, onbewust wordt dit meer. Dan komen de gebeurtenissen waar je achteraf geen weet meer van hebt, de black- outs.
Ik had niemand meer over en dacht dat ik geen probleem had, totdat ik geen uitweg meer zag en in stukken viel. Ik kreeg van iemand het telefoon nummer van Castle Craig. Ik besloot te bellen met in mijn achterhoofd de gedachte, ‘ik hoop dat ik erg genoeg ben’.
Op 28 oktober 2013 besloot ik om cold turkey te stoppen met het drinken van alcohol, wat ik overigens niemand zou aanraden. Op 3 december ging ik naar Castle Craig hospital in Schotland, waar er een begin werd gemaakt aan mijn nieuwe leven, de nieuwe ik zonder alcohol.
Hetgeen wat mij overeind heeft gehouden in Schotland was de glinstering in de ogen van de mensen. Het was die glinstering die mij zei dat er betere tijden zouden komen. Het is mij altijd bijgebleven dat iemand tegen mij zei, “It’s not you’re choice of drugs, it’s the mindset you have”. Met de mindset ‘ik ga ervoor’ en de glinstering die ik voor me zag, ben ik gaan werken aan en voor mezelf.
Ik weet nog dat toen ik weer op het vliegveld stond in Nederland, ik nog niet eens wist dat er nazorg bestond. Toen de nazorg begon wist ik eigenlijk maar één ding: “I’m a child abused alcoholic”. Ik had zoveel geleerd maar moest het nu ook nog uitvoeren in het echte leven. Ik heb tijdens de nazorg mijn verleden in een verhaal opgeschreven en kwam toen eindelijk bij mijn gevoel.
Ik was op een meeting toen degene naast me in mijn hand kneep en zei: “cut the crap”. Ik moest, en zal altijd aan mijzelf moeten werken. Ik ging elke dag naar meetings, ook al was ik moe en had een zwaar hoofd. Maar toch bleef ik mezelf eenzaam voelen. Het was de mindset en structuur in mijn leven die ervoor zorgde dat ik literatuur bleef lezen en bleef werken aan mijn stappen, met vallen en opstaan.
Bij elke keer dat ik viel, leerde ik weer een les. Bel je sponsor, ga naar meetings, gebruik de tools die je hebt geleerd en het kwartje valt vanzelf. Doe het vooral voor jezelf en niet voor anderen. Het moet niet zo, het is zo en elke keer dat ik nu val, gaat het opstaan sneller.
“Als je aan de boot hangt, moet je er ook instappen..”
Liefde komt,
Houden van komt,
Acceptatie komt..
En natuurlijk is het een proces waar je doorheen moet.
Je mag nee zeggen,
Je mag van jezelf houden,
Je mag chagrijnig zijn maar je staat er nooit alleen voor.
Door Bo de Wolf
Ben je een ex-patiënt of een familielid van een ex-patiënt en wil je ook een verhaal schrijven over jouw ervaring met verslaving in leven in herstel? Stuur een mail naar Guido van Rooy – g.vanrooy@castlecraig.nl !
