Verslaving treft de hele familie
Verslaving treft niet alleen het individu, maar de hele familie en vriendenkring. Wanneer de ziekte wordt behandeld, moet de familie ook geholpen worden.
Verslaving treft de hele familie
Verslaving treft niet alleen het individu, maar de hele familie en vriendenkring. Wanneer de ziekte wordt behandeld, moet de familie ook geholpen worden. Maar mensen weten vaak niet dat er ook hulp is voor de families – terwijl de familie cruciaal is in het herstelproces van de patiënt. Onze boodschap is simpel: zoek (professionele) hulp.
Verslaving en alcoholisme hebben niet alleen impact op de verslaafde zelf, maar ook op familie en vrienden. Gevoelens van schaamte en schuld, en zelfverwijten kunnen vreten aan mensen die het dichtst bij een verslaafde staan. Vaak gaat ‘het systeem’ (de benaming voor de mensen om de verslaafde heen), met deze gevoelens om door ‘negatieve mechanismes’ te ontwikkelen: die mechanismes kunnen bestaan uit sociaal isolement, depressie en zelfs zelfmoordpogingen.
Maar zo hoeft het niet te gaan.
De reis die de familie van een verslaafde maakt
Het schuldgevoel van familie en vrienden wordt vaak omschreven als een cyclus, die bestaat uit persoonlijk schuldgevoel (“als ik maar meer had geprobeerd dan zou dit niet gebeurd zijn … als ik een betere moeder was geweest… een betere vrouw”) en het geven van de schuld aan de verslaafde zelf,
Zonder professionele hulp is het nóg moeilijker die cyclus te doorbreken. Zonder hulp is deze cyclus vaak een neerwaartse spiraal, die eindigt in woede-uitbarstingen en loze dreigementen, die de onderlinge verhoudingen doen verslechteren en de situatie alleen maar erger maken.
Maar wanneer de familie hulp zoekt om op de juiste manier om te kunnen gaan met verslaving, treedt in de meeste gevallen een opwaartse kettingreactie op, die eerst wordt gekenmerkt door bewustwording en acceptatie, waarna de ziekte en het verhaal van verslaving beter begrepen wordt.
Familie en vrienden zijn niet verantwoordelijk voor verslaving
Bewustwording is de eerste stap naar herstel. Families moeten begrijpen dat ze niet verantwoordelijk zijn voor verslaving van hun dierbare. Het is niet hun schuld, noch is het gedrag dat ze kunnen controleren. Er is geen familie die de verslaafde van zijn ziekte kan genezen.
Wie direct in aanraking komt met verslaving moet hulp zoeken
In plaats van opkroppen zouden gezinnen die worden getroffen door verslaving professionele hulp moeten zoeken. Van een verslavingstherapeut, een verslavingszorginstelling of Al Anon – een goede zelfhulporganisatie voor families en familieleden die te maken hebben met verslaving.
Families kunnen onderdeel worden van de oplossing
Voor diegenen die door het gedrag van hun verslaafde dierbaren naar de rand van krankzinnigheid werden gedreven, kan systeemtherapie een uitkomst bieden. Als een familie professionele hulp kan krijgen, kunnen ze vaak de negatieve cyclus doorbreken, en kunnen ze zich positieve coping-mechanismen aanleren en kunnen ze een onderdeel worden van de oplossing van het verslavingsprobleem.
Waar kunt u hulp vinden ?
Al- Anon is ” een steungroep voor mensen die getroffen zijn door het drinken van iemand anders (bv. ouders, kinderen, echtgenoten, partners, broers, zussen, andere familieleden, vrienden, werkgevers, werknemers en collega’s van alcoholisten).”
CODA is ” een gemeenschap van mannen en vrouwen, met als gemeenschappelijke doel om gezonde relaties te ontwikkelen. De enige vereiste voor een lidmaatschap is het verlangen naar gezonde en liefdevolle relaties.”
http://www.codependents-anonymous.nl/
Bij veel verslavingszorginstellingen wordt familietherapie inmiddels aangeboden. Het wordt binnen de GGZ gezien als een cruciaal onderdeel in het herstelproces van verslaving.
