Terugkeer naar het kasteel

Journalist Mick Boskamp schrijft over verslaving en de rol die de verslavingszorg van Castle Craig in zijn leven heeft gespeeld. In Nederland biedt Castle Craig ambulante verslavingszorg aan in de vorm van dagbehandeling, individuele therapie en groepstherapie.

Toen ik in februari 2014 afscheid nam van Castle Craig in Schotland en ik naar het vliegveld werd gereden, wist ik een ding zeker: ‘Hier zou ik nooit meer naar toe gaan.’

Journalist Mick Boskamp schrijft over verslaving en de rol die de verslavingszorg van Castle Craig in zijn leven heeft gespeeld. In Nederland biedt Castle Craig ambulante verslavingszorg aan in de vorm van dagbehandeling, individuele therapie en groepstherapie.

Toen ik in februari 2014 afscheid nam van Castle Craig in Schotland en ik naar het vliegveld werd gereden, wist ik een ding zeker: ‘Hier zou ik nooit meer naar toe gaan.’

Nooit voor mogelijk gehouden

Zeg nooit nooit. Want aanstaande zaterdag vlieg ik met twee mannen, waarmee ik in het kasteel lief en leed heb gedeeld en die sindsdien fellows in de breedste zin van het woord zijn geworden, naar Edinburgh om de dag erop aanwezig te zijn op de jaarlijkse reünie van Castle Craig. En wat ik nooit voor mogelijk had gehouden toen ik daar 4 1/2e maand was, is dat ik me ernstig verheug op deze reis.

Geleerd dat alles goed is

Toch vind ik het ook wel spannend. Wat zal er door me heen gaan als we over de oprijlaan naar het kasteel rijden? Wat voor herinneringen zal ik krijgen? Tegelijkertijd maak ik me daar niet echt zorgen om. Want wat voor herinneringen ook boven komen drijven, ik heb juist in Schotland geleerd dat alles goed is.

Boos op de hele wereld

Als ik terugdenk aan die levensveranderende periode, en deze week ben ik daar logischerwijs wat meer mee bezig dan anders, dan ben ik daar mezelf op een ongenadige manier tegengekomen. Dag in dag uit was ik angstig, had ik spijt, schaamde ik me, voelde ik me schuldig, was ik boos op de hele wereld en werd ik verteerd door zelfmedelijden. Maar verder ging het wel goed met me.

Als een time-released medicijn

Ook toen ik terug in Nederland was, had ik het nog zwaar. Maar beetje voor beetje, stapje voor stapje, waarbij ik ook weleens een stapje terug maakte, ging ik me steeds beter voelen. Alsof alles wat ik had geleerd in Castle Craig als een time-released medicijn werd opgenomen in mijn systeem.

Het zoeklicht in mijn leven

En nu, als ik kijk wat ik heb, met name de liefde die van alle kanten naar me toe straalt, gaat er geen dag voorbij dat ik niet even een brok in mijn keel krijg van geluk. En vaak realiseer ik me dan, dat de ogenschijnlijk diep donkere periode tussen oktober 2013 en februari 2014 het zoeklicht in mijn leven is geweest.

Nog een paar nachtjes slapen en ik ben met mijn vrienden in Castle Craig.

Ik denk dat ik mezelf dan even hard in mijn arm moet knijpen.