In deze blog legt journalist Mick Boskamp, 9 jaar clean & sober en oud-cliënt van Castle Craig, uit waarom fysieke pijn een vijand van herstel is.
Wanneer de blessure in (of om) de hamstring in mijn linkerbeen begon, weet ik niet meer. Maar voor mijn gevoel duurt het al maanden. Hoe de blessure daar gekomen is, is een raadsel, ook voor mijn fysio, die er helemaal niets van begrijpt. Ik heb daarom maar oefeningen gekregen. Die niet helpen en het ongemak alleen maar doen toenemen.
Van de week had ik dusdanig veel pijn dat ik een hele beangstigende gedachte kreeg. In die gedachte had ik er alles voor over om even geen pijn te voelen. Stel dat ik een mespuntje Oxycodon zou nemen? Dat zou toch niet schadelijk zijn?
En op dat moment stokte de adem in mijn keel. Het is lang geleden dat ik zoiets doms had gedacht. Dat moet tien jaar geleden zijn geweest, in het laatste jaar dat ik actief verslaafd was en alle flauwekul over het voordeel van drugsgebruik wilde geloven.
Sinds 1999 zouden een half miljoen Amerikanen overleden zijn aan hun verslaving met de pijnstiller (en krachtig opiaat) Oxycontin. En ik vraag me als verslaafde met 10 jaar sober zijn in zicht af of een mespuntje Oxycodon (= Oxycontin) al dan niet schadelijk is.
Ik moest denken aan de zanger van Aerosmith, Steven Tyler, die je ook wel de Amerikaanse Mick Jagger kunt noemen, maar dan wel – heel Amerikaans – met een nog grotere mond. Onlangs moest een reeks van optredens van Aerosmith in Las Vegas worden gecanceld, omdat – zo luidde het persbericht – de zanger zich had laten opnemen voor een verslaving aan pijnstillers. Die hij voor het eerst had genomen na een operatie aan zijn voet, waarna de pijn nagenoeg ondragelijk werd.
Je zou denken dat iemand als Tyler die in zijn leven lange periodes van herstel afwisselde met terugvallen, beter zou moeten weten. En waarschijnlijk wist hij dat ook en koos hij angstig en in paniek door zoveel pijn voor de ontsnapping.
Ik moest ook denken aan Prince en ik werd haast misselijk van de gedachte dat de geniale zanger mij – toen ik popjournalist was – in 1986 in een limousine op weg naar het Leidsplein toevertrouwde: ‘Ik haat drugs. Saai? Graag. Beter saai dan dood.’ En waar stierf hij aan? Aan een overdosis Fentanyl, een pijnstiller die vele malen sterker is dan heroïne en die Prince nam omdat hij ondraaglijke pijn had in een heup. Daardoor moest hij – of de gekmakende pijn niet erg genoeg was – optredens afzeggen. Met Fentanyl kon hij wel op het podium staan en dat en het niet meer voelen van de pijn maakten dat hij bleef gebruiken. En wat eerst een noodzakelijk kwaad was, resulteerde in een niet te stillen honger naar meer pijnstillers, met alle afschuwelijke gevolgen van dien, zeker ook voor het muziekminnende deel van de wereld.
Na tien jaar sober zijn blijft het essentieel om op je hoede te zijn. Als je daarnaast maar wel plezier maakt in je leven.
