Mick’s omdedagboek #9

Hoe is het voor een verslaafde in herstel om te leven en te functioneren met de Corona-crisis? Voor Castle Craig houdt ervaringsdeskundige en journalist Mick Boskamp de komende tijd een speciaal Omdedagboek bij. Dit is deel 9. Over mensen helpen.

Vanmorgen belde ik aan bij de buurvrouw van mijn vriendin. Deze pittige dame is over de tachtig (de buurvrouw dus) en ik dacht dat ze misschien wel wat hulp zou kunnen gebruiken met bijvoorbeeld de boodschappen. Ze deed open en keek me vriendelijk vragend aan. Ik vertelde dat ik straks naar de AH en de Aldi zou gaan en dat ik met alle liefde wat boodschappen mee wilde nemen voor haar.

Ze legde me vriendelijk uit dat naar de supermarkt gaan een uitje voor haar was, zelfs in deze moeilijke tijden en dat ze alles al in huis had. Maar ze vond het wel super lief van me dat ik het vroeg. Daarna gaf ze me een kushand. Ik gaf haar een kushand terug en liep terug naar het huis van mijn lief met een brede glimlach op mijn gezicht.

Wetenschappers hebben een fenomeen bestudeerd dat ‘helper’s high’ wordt genoemd. Anderen helpen zorgt ervoor dat er endorfines vrij komen, die op hun beurt de stemming verbeteren en het zelfrespect vergroten. Kortom, anderen helpen, voelt goed. Zelfs vragen of iemand hulp nodig heeft, zoals in mijn geval aan de buurvrouw, doet het ‘m al. Het is zelfs mogelijk dat het helpen van anderen meer doet voor het geluk van de persoon die helpt dan voor de persoon die de hulp ontvangt.

Geen wonder dat in mijn herstel het helpen van anderen een belangrijke rol speelt. Als er iets is waar ik in het verleden, en ook nu nog soms, last van heb, is het wel een gebrek aan zelfvertrouwen en respect. De pijn die daar mee gepaard ging, verdoofde ik met drugs. Op het moment dat je anderen helpt, onbaatzuchtig helpt, dan merk je dat de pijn langzaam maar zeker verdwijnt en dat je geen pijnstillers meer nodig hebt. Er zijn mensen die beweren dat anderen helpen daardoor een egoïstische daad is, maar daar doe ik niet aan mee, want dan kun je alles wel dood redeneren.

Dit zijn bizarre en moeilijke tijden. Maar ze bieden ook perspectieven voor je herstel, want er is veel hulp nodig. Al grijp je maar naar de telefoon met Pasen en bel je een fellow waarvan je weet dat hij of zij alleen thuis zit de komende feestdagen. Vraag of je ergens mee kunt helpen. Een luisterend oor is vaak genoeg. En zo geven we onszelf de mogelijkheid om te groeien en te transformeren in ons beste zelf, pandemie of geen pandemie.