Mick’s omdedagboek #3

Hoe is het voor een verslaafde in herstel om te leven en te functioneren met de Corona-crisis? Voor Castle Craig houdt ervaringsdeskundige en journalist Mick Boskamp de komende tijd een speciaal Omdedagboek bij. Dit is deel 3. Over de kracht van herstel in deze barre tijden.

Gisteren zag ik op de site van het AD een filmpje waarin de bekende psychiater Bram Bakker telefonisch werd geïnterviewd over de invloed van het coronavirus op de verslavingszorg. ‘Het is een tijd van veel spanning en voor meer eenzaamheid voor sommige mensen,’ zei de vragensteller. ‘Betekent dat een grotere kans op terugval?’ De psychiater antwoordde: ‘Ja, ik ben bang van wel. Verslaving is een misleidende naam, omdat er altijd emotionele issues onder zitten. Mensen proberen met drank en drugs hun emoties te controleren. Nou, bij heel veel mensen loopt op dit moment de emotionele spanning op. De noodzaak om weer te gaan gebruiken, ligt voor de hand.’

Is dat zo, Bram? Ik heb je hoog zitten, maar ik weet dat zo net niet. Ik ben misschien geen psychiater, maar jij bent weer geen ervaringsdeskundige. Begrijp me niet verkeerd, ik zou willen dat deze verschrikkelijke periode voorbij is. Er zijn momenten dat ik me ernstig zorgen maak, dat ik doodsbang ben en dat ik intens verdrietig word als ik weer lees dat er nieuwe sterfgevallen zijn. Maar daar hoef ik geen verslaafde in herstel voor te zijn. Ik denk dat 99,99 procent van de wereldbevolking diezelfde wisselende gevoelens heeft. Maar als ik verder naar mijn persoonlijke situatie kijk, dan – ik durf het haast niet te zeggen – voel ik me op dit moment als een vis in het water.

Van de week kreeg ik van een lieve vriendin een appje met een kaart. Vertaald luidde de Engelse tekst: ‘Verslaafden in herstel doen het erg goed op dit moment. We zijn gewend aan een onzichtbare ziekte, die ons probeert te doden en wie van ons heeft tijdens rehab geen maanden in quarantaine gezeten? We zijn gemaakt voor deze situatie.’ De tekst was bedoeld als vette knipoog, maar desondanks zat er een grote kern van waarheid in. Want mijn herstel heeft me wel sterker gemaakt, spiritueel, fysiek en mentaal. Als ik in die 7 jaar dat ik clean & sober ben bijvoorbeeld niet had afgerekend met zelfmedelijden, dan had ik er nu heel anders bijgezeten. Dan had ik gedacht: ‘Dit moet mij natuurlijk weer overkomen. Probeer ik met man en macht uit een isolement te komen, word ik er door Corona weer in getrokken.’

Er zijn mensen die denken: je hebt gemakkelijk praten. Je bent niet alleen, je bent thuis bij je vriendin, die lekker voor je kookt, etcetera. Ongetwijfeld, maar vergeet niet dat mijn herstel ervoor gezorgd heeft dat ik haar ben tegengekomen. Als ik nog zielig in een hoekje had gezeten, dan was ze nooit in mijn leven gekomen. Dat is de wet van de aantrekkingskracht. Die treedt pas in werking als je er klaar voor bent.

Dus beste Bram, ik weet niet of die vlieger van je altijd opgaat. Ik denk dat we sterker zijn dan je denkt. Misschien wel sterker dan het gros van de mensheid onder deze omstandigheden.