Mick’s omdedagboek #16

Hoe is het voor een verslaafde in herstel om te leven en te functioneren met de Corona-crisis? Voor Castle Craig houdt ervaringsdeskundige en journalist Mick Boskamp de komende tijd een speciaal Omdedagboek bij. Dit is deel 16. Over als je iets had willen veranderen in je leven.

Vanmiddag had ik een Britse DJ aan de lijn. Hij woont met zijn vrouw en twee dochters in een kasteel in Engeland, dat misschien nog wel groter is dan Castle Craig. Maar zolang ik hem ken, is hij de bescheidenheid en nederigheid zelve. Hij gebruikt geen drugs en drinken doet hij ook niet. Ooit bood ik hem een slokje van mijn blikje Red Bull aan, toen ik dat bocht nog dronk, waarna hij sprak: ‘Nee, nee, daar krijg ik hartkloppingen van!’ Zo’n jongen dus.

Sinds de lockdown die per land verschillend, maar op veel punten toch ook wel gelijk is, heb ik hem de laatste weken vaker aan de telefoon dan ooit tevoren. Dat komt natuurlijk omdat hij niet meer de hele wereld overvliegt en niet meer van club naar club en van festival naar festival snelt. Hij vroeg aan me hoe mijn haar zat. ‘Waarschijnlijk net zo slordig als dat van jou,’ zei ik. Vervolgens vertelde ik, dat ik het zot vond dat de kappers in Nederland niet open mochten met een mondkapje voor. De regels van de overheid volg ik met overtuiging omdat ik erin geloof, maar als tandartsen hun werk mogen doen met een mondkapje voor, waarom kappers dan niet?

Daarna hadden we het over mijn 7 jaar clean & sober zijn. En over de tijd dat we elkaar vaak zagen, toen mijn verslaving me vertelde dat ik een recreatief drugsgebruiker was. ‘Ik heb nooit wat raars aan je gemerkt,’ zei de DJ. ‘Je was altijd een fantastische gastheer, die overal rekening mee hield en scherp was.’ Ik vertelde aan hem dat hij me had moeten zien toen ik uit gefeest en moegestreden was en drugs gebruikte omdat ik niet zonder kon. Toen vroeg hij: ‘Als je je leven over mocht doen, wat zou je dan willen veranderen?’ Dat was een serieuze vraag. Maar ik wist het antwoord al. ‘Niet veel,’ zei ik. ‘Ook de donkerste periodes in mijn leven niet. Want die hebben me gebracht waar ik nu ben. Tevreden met weinig, tevreden met mezelf en daardoor gelukkig met anderen.’

Het werd even stil aan de andere kant van de lijn. Daarna zei de DJ: ‘Als ik je straks weer in levende lijve zie, dan proosten we daar op. Met kids bubbles.’