Journalist Mick Boskamp schrijft over verslaving en de rol die de verslavingszorg van Castle Craig in zijn leven heeft gespeeld. In Nederland biedt Castle Craig ambulante verslavingszorg aan in de vorm van dagbehandeling, individuele therapie en groepstherapie.
Journalist Mick Boskamp schrijft over verslaving en de rol die de verslavingszorg van Castle Craig in zijn leven heeft gespeeld. In Nederland biedt Castle Craig ambulante verslavingszorg aan in de vorm van dagbehandeling, individuele therapie en groepstherapie.
Nog nooit in mijn leven ben ik zo in de ban geweest van een tv-serie als van de Netflix-serie Narcos. De eerste tien afleveringen vond ik al geweldig, maar de slotserie is onbeschrijfelijk goed. Net als bij de film Titanic weten we hoe het afloopt, namelijk met de geweldadige dood van Pablo Escobar op het dak van een gebouw in zijn geliefde stad, Medelin. Maar dat maakt het er allemaal niet minder spannend om. Integendeel.
De werkelijkheid is vreemder dan fictie
Het verhaal moet inmiddels bekend zijn. Narcos gaat over het wel en wee van de grootste drugsbaas die ooit heeft geleefd, de Colombiaan Pablo Emilio Escobar Gaviria, die met zijn intens criminele inslag een van de rijkste mensen ter wereld werd. De werkelijkheid is altijd vreemder dan fictie en je gelooft je ogen niet wat er aan geweld, corruptie, malversaties en gekkigheden voorbij komen in de serie.
Continu op het puntje van je stoel
Escobar wordt vertolkt door de Braziliaanse acteur Wagner Moura, die de rol van zijn leven speelt. Het is niet alleen maar geweld dat je ziet, ook de onderlinge verhoudingen en spanningen tussen bijvoorbeeld de twee DEA-agenten, die naast Escobar het meest in beeld zijn, of tussen Escobar en zijn vrouw en moeder die onvoorwaardelijk van hem houden, houden je als kijker continu op het puntje van je stoel.
Een scene als een mokerslag
En omdat het allemaal zo intens is en levensecht gespeeld, was er een scene die als een mokerslag bij me aan kwam. Die scene zit in aflevering 1 van serie 2 als DEA-agent Steve Murphy (gespeeld door Boyd Holbrook) op het vliegveld van Bogota te laat is om zijn vrouw tegen te houden die de stress van de drugsoorlog niet meer aan kan en met hun kind een vlucht naar Amerika neemt. Op het toilet van de vertrekhal komt een landgenoot van de WC af, die duidelijk net gesnoven heeft. De man heeft nog allemaal wit aan zijn neus.
De volgende dag moest ik het weten
Murphy die naast de man zijn handen staat te wassen, zegt opeens: ‘Zes levens. Zes mensen die vermoord worden, elke keer als jij naar het toilet gaat om te snuiven.’ Vervolgens viert Murphy zijn frustratie bot op het gezicht van de beduusde Amerikaan. Die scene gaf te denken. En de volgende dag moest ik het weten. In een artikel van de Engelse Metro, met als kop ‘This is how many people have been killed for your gram of coke’, vond ik schokkende cijfers.
Een industrie die dood, geweld en vernietiging zaait
Zo werden tussen 2007 en 2014 maar liefst 164.000 mensen vermoord in Mexico, waarvan 34 procent direct gelinkt konden worden aan de drugs-cartels. In Mexico vonden gedurende die periode meer burgers de dood dan in Afghanistan en Irak bij elkaar. Of zoals Tony Saggers, hoofd van de drugsdivisie van de Engelse National Crime Agency, in het artikel zegt: ‘Naast dat je je eigen leven op het spel zet, voed je door het gebruik van drugs een industrie die dood, geweld en vernietiging zaait gedurende het productie-proces.’
Ik maak geen deel meer uit van die smerige wereld
Toen ik dat las, was ik extra blij dat ik zo’n kleine 3 1/2 jaar geleden was gestopt met die troep. Ik maak geen deel meer uit van die smerige wereld en dat is op zich al een flinke opsteker voor mijn spirituele welzijn. Wat dat betreft mag ik de serie Narcos dankbaar zijn voor het openen van mijn ogen.
Een korte docu van The Wall Street Journal met de echte DEA-agenten vind je hier.
